Het kan u bijna niet ontgaan zijn. De Nederlandse democratie kraakt aan alle kanten. Het woord democratie lijkt zelfs al helemaal niet meer gepast. Er is geen sprake meer van dat het volk (demos) regeert (cratein), zelfs de volksvertegenwoordigers niet. We mogen weliswaar naar de stembus en stemmen op een partij met een partijprogramma, maar wat heb je daaraan als in het regeerakkoord, afspraken worden gemaakt die in geen enkel partijprogramma staan en zaken die in alle partijprogramma’s van de deelnemende regeringspartijen staan juist niet in het regeerakkoord komen. Voorbeelden werden gegeven door Pieter Omtzigt in zijn François Vrancken lezing waarbij hij wees op de expatsregeling, waarbij 30% van het loon wordt vrijgesteld van belasting, de energiebelasting voor grootgebruikers en de vrijstelling van erf en schenkbelasting voor een kleine groep. Je zou toch verwachten dat wanneer de partijen die in hun verkiezingsprogramma hebben staan dat de expatsregeling moet worden aangepakt, daadwerkelijk samen de regering vormen, dit ook zou worden opgepakt. Quod non. Ook het financiële beleid van de huidige regering – en overigens ook de Europese bank – is in tegenspraak met alle partijprogramma’s. Arjen Lubach gaf het voorbeeld van de vrijstelling van belasting over huurinkomsten, bijvoorbeeld uit de vele pandjes in Amsterdam, die ook niet aangepakt wordt. In de partijprogramma’s van de regeringspartijen staat dat het aangepakt moet worden. Maar niet in het regeerakkoord. Dit is dus via allerlei niet-democratische achterdeurtjes in het regeerakkoord anders geregeld dan waar u en ik in overgrote meerderheid over gestemd hebben. Het zijn de lobbyisten en old boys networks geweest die er kennelijk uiteindelijk over gaan. U kent de grote pandjeseigenaren wel, waaronder zeer invloedrijke. Daarboven houdt de staat zich niet aan de eigen wetten en regels, denk aan de toeslagenaffaire en de illegaal geheven belasting op spaartegoeden. Zorgelijk.

• Tweet