Vergeet roeping, volg je hart

Ik heb moeite met het begrip ‘roeping’ Misschien heeft dat te maken met het feit dat het hier gaat om een religieus leenbegrip en ik niet veel op heb met religie. Misschien heeft het ook te maken met het feit dat een roeping suggereert dat er geen keuze meer is. Dat er iets is dat alle vrije wil en vrije keuze overstijgt, een pad dat door onwereldse interventie voor je is uitgestippeld en dat je maar te volgen hebt. Ik wantrouw alles dat een vrije keuze in de weg staat.

Grappig genoeg is het begrip zoals het buiten de religieuze context gebruikt wordt, juist bijna een exces van vrije wil en keuze.

Een roeping is, in een niet religieuze context, dat wat je hart je ingeeft. Die motivatie gaat over de grenzen van bedachtzaamheid en redelijkheid heen. Wie ‘geroepen’ wordt door het hart, twijfelt niet, die gaat! Ongeacht de consequenties, de ontberingen en de mening van anderen. Veel vrijer dan dat wordt de wil niet.

Met opzet geef ik grote woorden aan het volgen van het hart. Zij die hun hart volgen verdienen ook grote woorden. Zij zijn het, naar mijn mening, die maken dat de aarde draait en het goede gebeurt, ook wanneer daar weinig of geen beloning tegenover staat.

Het zijn de onderwijzers en leraren die voor onze klassen stonden en waar we het, allang volwassen, nu nog over hebben. Omdat ze destijds inspireerden. En nog steeds inspireren.

Het zijn de mensen in de zorg die naast het bed staan, ook wanneer dat niet van ze verwacht wordt. Die de tijd nemen om te luisteren en er te zijn, al probeert het tikken van de tijd-is-geld-klok ze voort te stuwen.

Maar het is ook de stukadoor die met geduld en precisie dat ene lastige randje in de badkamer, dat eigenlijk niet opvalt, weet af te werken. Het is de timmerman die er plezier in heeft om te zoeken naar precies de juiste plank, van de juiste kleur en structuur, om die oude plank in jouw vloer te vervangen. En het is de kunstschilder die zich opsluit in zijn atelier om een schilderij te maken waarvan hij niet weet of hij het ooit zal verkopen. Maar dat desondanks gemaakt móet worden.

Over de vraag of het handelen vanuit het hart een vloek of een zegen is lopen de meningen uiteen. Gedrevenheid zou kunnen leiden tot burn-out en frustratie. Dag in, dag uit alles geven, ook al wordt het niet altijd op waarde geschat, zou een blauwdruk voor uitputting kunnen zijn.

Maar wat als je de motivatie om je werk te doen niet uit je hart haalt? Als de enige motivatie de financiele beloning is? Hoe kom je dan elke dag aan de energie om op te staan? .

Dan hebben de ‘hartvolgers’ het makkelijker - zij beschikken over een voortdurende bron van energie die zichzelf blijft vullen - hun liefde voor het vak. 

• Tweet