Psychiaters, zet je schouders eronder!

Nog even de feestdagen door en de bijl valt. Per 1 januari 2015 hebben kinderen met psychische aandoeningen geen recht meer op kinderpsychiatrische zorg – u weet het, ik hoef het niet nog een keer te vertellen. Het verzet tegen dit besluit is groot geweest, en iedereen die ertoe doet en er met gezag over kan spreken, tot en met de deftige KNAW aan toe, heeft zich er uit volle overtuiging tegen gekeerd. Het mocht niet baten. Lichamelijk zieke kinderen houden recht op gezondheidszorg, psychisch zieke kinderen niet.

Onverteerbaar dom en kortzichtig
Ik vind het nog altijd verschrikkelijk. Voor de kinderen, voor hun ouders. En ik vind het nog altijd verschrikkelijk onbegrijpelijk dat politici hiervóór hebben gestemd. Vóór een splitsing in de geneeskunde tussen somatische en psychische zorg voor kinderen, vóór een breuk in de psychische zorg voor volwassenen en kinderen. En daarmee vóór het ontkennen van psychiatrische problematiek bij kinderen – terwijl u en ik zo goed weten dat vrijwel alle psychische aandoeningen wortelen in de kinder- en adolescententijd. Het blijft een onverteerbaar dom en kortzichtig besluit dat ongetwijfeld teruggedraaid zal worden, over een jaar of vijf.

Klotsen en botsen
Tot die tijd is er werk aan de winkel. Voor jullie, psychiaters, die natuurlijk al die kinderen niet in de steek zullen laten. Want dat ze nu bij de gemeenten moeten aankloppen, mag niet betekenen dat ze niet meer op u kunnen rekenen. Steek uw handen uit uw mouwen, strek uw armen uit naar al die wijkteams die het land in gaan om hun ‘keukentafelgesprekken’ te voeren. Maak er met uw aanwezigheid echte multidisciplinaire teams van waarin u luistert en samenwerkt, en waarin uw kennis en ervaring optimaal tot hun recht komen. We kunnen niet zonder mensen die begrijpen hoe het soms klotst en botst tussen de oren, en we kunnen al helemaal niet zonder mensen die begrijpen hoe dat klotsen en botsen in een kinderhoofd gaat.

Lekker in je vel
De psychiatrie is een schitterend vak. Behalve de filosoof, de dichter en de kunstenaar is er niemand die zo dicht komt bij de essentie en de kwetsbaarheid van mensen, die de geest en de ziel schouwt, die probeert te vatten wat willen en verlangen en afzien en opgeven en tekort schieten en weer opnieuw beginnen en doorzetten is. Wees trots op uw vak! Laat u niet in een hoek drukken! Maak duidelijk hoe vreselijk belangrijk het is voor individuele kinderen, volwassenen en voor de maatschappij als geheel om ‘lekker in je vel’ te zitten – een uitdrukking die, en dat is typisch, laat zien dat de juiste woorden ontbreken om ons psychisch welbevinden uit te drukken.

Pal staan
Ik schreef het al eens eerder: een goede chirurg kan levens redden, een goede psychiater ook. Dat de meeste van onze volksvertegenwoordigers problemen tussen de oren bagatelliseren, en dat velen van hen denken dat kinderpsychiatrische problemen opvoedingsproblemen zijn, is jammer, treurig en schadelijk. Maar dat mag geen reden zijn om terneergeslagen het hoofd te buigen. Juist nu is het tijd om pal te staan voor al die kinderen en ouders die slachtoffer dreigen te worden van de ‘demedicalisering’. 

Stap dat wijkteam in. Laat zien dat het niet zonder u kan; dat het met u veel beter kan.
Uit epidemiologisch onderzoek weten we dat met 1 op de 10 kinderen iets mis is. Dat is al decennia zo. Beste kinderpsychiaters, laat deze kinderen niet in de steek omdat de politiek dat zo heeft besloten. U weet zelf het beste waarom niet.

• Tweet