Recent begon een pas afgestudeerde collega-psychiater als jonge klare bij een grote GGZ instelling. Toen hij zijn agenda bekeek bleek dat voor de eerste drie maanden zijn agenda al vol stond met afspraken met patiënten. “Tsja, er was wat achterstallig onderhoud”, luidde het commentaar van zijn manager. Wat doe je dan als jonge klare?
Psychiaters hebben beperkte controle over hun eigen agenda. Ook is er vaak te weinig tijd om een patiënt goed te onderzoeken en daarover te reflecteren, ondanks dat je manager verlangt dat je een substantieel deel van je tijd aan direct patiëntencontact besteedt. Dan heb ik het nog niet over de toenemende administratieve lasten en regeldruk, zaken waar patiënten niet direct mee geholpen zijn.
Kortom: de autonomie van de psychiater - met al zijn kennis en ervaring - staat onder druk. Hoe heeft het zover kunnen komen? Hebben we ons de kaas van het brood laten eten? Het moet toch mogelijk zijn om je vak uit te oefenen op een manier die in overeenstemming is met je eigen en professionele opvattingen? Je kunt je uiteraard schikken naar de veranderende eisen van deze tijd. Toch hoop ik stiekem dat er ruimte is voor ongehoorzaamheid. Ruimte om te zeggen wat er vanuit professioneel en medisch oogpunt zou moeten veranderen, zonder dat je cynisch wordt of jezelf in een onmogelijke positie zet.
Ik werd gewezen op een leuk initiatief van de Engelse National Health Service (NHS), de "Health care radicals” (aanrader!). Hoe zorg je voor verandering van binnenuit, of, op zijn Engels gezegd, “how to rock the boat but stay in it”.
Ik ben daarom blij dat ik 21 november met collega psychiater Joeri Tijdink hierover kan spreken op het D!SCURA congres. Niet omdat wij direct het antwoord hebben, maar wel omdat wij van u willen horen hoe u daar over denkt – en wat u er aan wil doen. Ontevredenheid is niet slecht, maar kan juist richting geven!
Steek uw mening hierover niet onder stoelen of banken, laat het ons weten, of in een reactie op deze column op www.discura.nl , of persoonlijk aan .
En mijn collega met de volle agenda? Hij liet een deel van zijn agenda toch leegmaken en hield daarmee ruimte voor zichzelf en zijn patiënten.
Christiaan Vinkers
Tijdens het aanstaande congres ‘de toekomst van de psychiatrie’ gaat de schrijver van deze column, Christiaan Vinkers, psychiater en onderzoeker, samen met zijn collega Joeri Tijdink, beiden vertegenwoordiger van de Jonge Psychiater, met de aanwezigen in discussie over hun visie op de toekomst van de psychiatrie. Deze column is daarom een aanzet en een uitnodiging om in gesprek te raken.
Lees op D!SCURA ook het interview met De Jonge Psychiaters www.dejongepsychiater.nl , twitter; @jongepsychiater
Stuur deze pagina door >>
Andere artikelen van deze schrijver
Opinie
Wat doet de DSM-5 met
de psychiater en de psychiatrie?
De DSM-5 is niet onschuldig. Het beïnvloedt de ontwikkeling van het vak van psychiater en dus van de psychiatrie als discipline. Ook in deze derde podcast botsen de standpunten van psychiater Floortje Scheepers en psychiater Ralph Kupka. ... Meer
Podcast 3. Wat betekent de DSM-5 voor de behandelaar?
Onze derde podcast "Wat betekent de DSM-5 voor de behandelaar" is te beluisteren op "Psychiater op de cast" op Spotify.In deze aflevering komen Floortje Scheepers en Ralph Kupka wederom met elkaar in botsing over hun standpunten, maar ze zijn het erover eens dat het lijden van patiënten en de bijbehorende processen centraal moeten staan. ... Meer
Podcast 2. Wat betekent de DSM-5 voor de patiënt?
Onze tweede aflevering, "Wat betekent de DSM-5 voor de patiënt?", is nu beschikbaar op op Spotify: "Psychiater op de cast".In deze boeiende aflevering onderzoeken Floortje Scheepers, Ralph Kupka en Tessa van den Ende, onder leiding van Wouter Van Ewijk, de impact van de DSM-5 op de patiëntenzorg. ... Meer
Let op: de Anti-spam code is slechts 15 minuten geldig.
Tip: als u een reactie met veel woorden heeft, typ deze dan eerst in Word en plak hem vervolgens in het Reactieveld hieronder.