Gender en veiligheid

Met veel plezier lees ik in het weekend de column in het Financieele dagblad over koken en keuken van Hilary Akers. De ene keer gaat het over echt goede messen (pittig aan de prijs overigens), de andere keer over kappertjes.
Laatst ging het over het verschil tussen een keuken met mannen en een keuken met vrouwen. Ze gaf interessante observaties:
‘In een keuken met alleen maar vrouwen kan ik, als ik niet meer precies weet wat de verhoudingen van een bavarois zijn, het gewoon vragen. In een keuken met alleen maar mannen is dat volstrekt onmogelijk, waardoor er opvallend vaak wat misgaat bij de voorbereidingen, en dat voert de spanning nog eens extra op.’

Bij die zin schoot ik wakker: ‘waardoor er opvallend vaak wat misgaat’.
Een prachtige observatie en ik zag meteen operatiekamers of andere plekken van intensieve medische zorg voor me. Een mislukte bavarois is nog tot daar aan toe, maar een mislukte operatie is iets heel anders. Als we het even niet meer weten vragen we niet om raad en als een ander iets vraagt zijn we niet scheutig met ons antwoord.
Hoe creëren we in de zorg een klimaat waarin je het kunt vragen als je iets even niet meer weet wat je ‘hoort’ te weten of wat je voorheen wel wist?

Deze column van Hilary Akers verscheen in dezelfde tijd dat verschillende mannelijke topkoks, waaronder Sergio Herman van Oud Sluis, aangaven er mee te willen stoppen. Het bestaan als topkok is uitputtend: ‘ik wil ook wel eens een keer om 12 uur in bed liggen’, ‘het is als elke dag de champions league spelen’, ’je maakt dagen van 9 tot half één’. Dergelijke opmerkingen maken duidelijk wat de achterkant is van het culinaire genoegen van de klanten.
Kennelijk speelt het testosteron toch wel een heel grote rol in de topkeuken. Van Sergio Herman wordt beschreven hoe hij elke dag aan het kookproces begint: hij drinkt een glas champagne leeg en zegt; ‘mannen, het is begonnen, rammen!’ ‘Kokende mannen voeren elke dag een wedstrijd’ aldus Hilary Akers.

‘En dus gaat er veel meer mis’

Gender en veiligheid. Interessant en relevant thema. In hoeverre is ook het thema veiligheid in de zorg gender-gerelateerd? Vragen mannen minder om hulp? Bieden ze minder hulp als ze een risico zien? Staat ambitie op gespannen voet met veiligheid?
Wat zegt dit over de noodzaak van diversiteit in besturen en in maatschappen en vakgroepen?

Ik nodig de lezer uit zijn ervaringen op dit vlak te delen!

Paul Wormer.

• Tweet