Vereng de psychiatrie tot het domein van de geneeskunde!

een reflectie op de discussie rond DSM-5

'Bij een revisie (van de DSM) moet je daarom altijd terughoudend zijn. Nu al heeft 10 tot 15 procent van de mensen een persoonlijkheidsstoornis. Tegelijkertijd moeten we bezuinigen in de zorg omdat de kosten te veel stijgen', zegt Roel Verheul bijzonder hoogleraar persoonlijkheidsstoornissen aan de Universiteit van Amsterdam in het artikel 'Nieuw handboek psychiatrie is onverantwoord' in de Volkskrant. Of dit waar is weet ik niet, want uit ervaring weet ik dat veel dat in de krant staat niet juist is, anders gezegd feitelijk onjuist is. Mocht het inderdaad waar zijn en hij het inderdaad gezegd heeft in zijn kritiek op de grote veranderingen op het gebied van persoonlijkheidsstoornissen in de DSM-5, dan zou ik deze kritiek vreemd vinden. Het lijkt me niet dat het vaststellen van een diagnose en het voorkomen van een psychische ziekte afhankelijk gemaakt moet worden van de manier waarop de behandeling bekostigd wordt. Ik begrijp wel dat het uiteindelijk in ons stelsel met elkaar te maken heeft, maar je zou wetenschappelijk gezien verwachten dat het de psychische symptomen zijn die er toe doen.

Ik kan me overigens moeilijk voorstellen dat de criteria voor de classificatie van een narcistische persoonlijkheidsstoornis in de DSM-5 plotseling wezenlijk anders zouden zijn, waardoor veel meer mensen een dergelijke persoonlijkheidsstoornis blijken te hebben, maar ik ken die nieuwe criteria niet. Iets anders is dat ik begrepen heb dat het domein van de psychische en psychiatrische aantal stoornissen in de DSM-5 aanmerkelijk wordt opgerekt waardoor er nieuwe psychische stoornissen ontstaan, zoals restless legs, waarvoor conform de huidige systematiek vergoeding van behandeling beschikbaar komt. Mocht Verheul bedoeld hebben dat zodoende ons vak steeds meer vervuild raakt door ‘stoornissen’, die je met de beste wil niet in ons vakgebied moet plaatsen dan ben ik het met hem eens. Door gebrek aan goede diagnostiek, stagering van psychiatrische en psychische ziektes en het binnenhalen van allerlei aanpassingsstoornissen is de psychiatrie geleidelijk aan al in de richting van het maatschappelijk werk gedreven. Dat doet ons geneeskundig vak geen goed.

Mocht de samenleving willen dat de psychiatrie en de GGZ het laatste redmiddel zijn voor maatschappelijke ellende dan wordt het weer heel anders. Dan kan de DSM-5 moeiteloos uitgebreid worden, maar dan zal er voor betaald moeten worden. Voorlopig wil de overheid echter -getuige de uitspraken van de demissionaire minister Schippers; “Je moet je afvragen of je bepaalde dingen die bij het leven horen niet gewoon in de eigen sociale kring moet zien uit te vogelen. En zul je alleen een beroep op de gezondheidszorg moeten doen als je echt last hebt van ziekte’ -de mensen er toe bewegen zo min mogelijk gebruik te maken van de zorg.

Mij lijkt het daarom een goede zaak het domein van de psychiatrie te verengen tot die van geneeskunde.

• Tweet