Verstikkend

Jaren geleden was er een reclamefilmpje te zien waarin iemand in een plastic zak zat en aan het stikken was. Het was een beklemmend beeld. Het moest ons waarschuwen voor het naderende milieu onheil. Als het zo zou doorgaan met de uitstoot van CO2 zou het snel afgelopen zijn. We zijn er nog maar sindsdien is de gemiddelde temperatuur al meer dan een graad gestegen, verdwijnt het ijs aan de noordpool, stijgt de zeespiegel en zijn we stap voor stap op weg naar onze ondergang. 

Milieugoeroe Maurits Groen (nomen is in dit geval geen omen) waarschuwt al jaren dat het de verkeerde kant op gaat. Hij is ervan overtuigd dat de vluchtelingenstroom waar de Europese wereld onder zucht (en de vluchtelingen zelf het meest) het gevolg is van de verdroging van de landen in Afrika en het Midden-Oosten en de onvermijdelijke trek naar groenere landen waar wel te eten en te drinken is, en waar misschien wel een toekomst op te bouwen is. Het rare is dat die persisterende waarschuwingen van Groen niets uitmaken. Het gaat gewoon door wat voor verdragen er ook worden gesloten. Er zijn altijd landen die zich nergens iets van aantrekken. Kort en goed we zullen over niet al te lange tijd stikken. Nog een graadje erbij en het is gebeurd. 

Voor de mensen die in de zorg werken zal dat echter al eerder gaan plaatsvinden. Het klimaat waarin zij werken is dermate verstikkend dat er bijna niet meer te werken is. Het grootste deel van de inspanningen die de werkers in de gezondheidszorg (en in de GGZ in het bijzonder) leveren gaat op aan de bureaucratie die de bedoeling heeft de zorg effectiever en efficiënter te maken (dat wordt hen tenminste voorgehouden). Niemand kan erop tegen zijn dat er goed met gemeenschapsgeld wordt omgegaan en dat er verantwoording wordt afgelegd, maar het is uit de hand gelopen. Terwijl de urine langs de kuiten loopt van de moeder van staatssecretaris van Rijn, duizenden patiënten hun vertrouwde thuishulp moeten gaan missen, het aantal incidenten met verwarde mensen op straat sterkt toeneemt, verspelen wij miljarden euro’s aan overbodige restrictieve en controlerende maatregelen die uitsluitend ten gunste komen van gemeenteambtenaren, accountants, banken en advocaten. Ik gun al die mensen een leuke baan, maar we kunnen dat geld beter uitgeven aan goede zorg voor de mensen ( en zeker voor de nieuwkomers). Daar worden de mensen beter van en de samenleving aangenamer en veiliger. Politici zijn gewend de misstanden verbaal weg te masseren (behalve in verkiezingstijd waarin zij met loze beloftes stemmen hopen te werven), maar zij weten (want zij kunnen het zien en horen) dat het niet de goede kant op gaat. 

Ik roep de (gemeentelijke) overheid en zorgverzekeraars op zich aan te sluiten bij een beweging zoals De nieuwe GGZ en in overleg met alle mensen die betrokken zijn bij die GGZ een toekomstbestendige, duurzame visie te ontwikkelen op wat er echt nodig is en het beleid niet zoals nu op wantrouwen maar op vertrouwen te baseren. Dat zal iedereen lucht geven. 

• Tweet