Dwang
Trajectum is óók GGZ-zorg,
óók forensische psychiatrie
23 mei 2019
Het beeld bestaat dat Trajectum staat voor ‘gehandicaptenzorg’. Dat beeld wil bestuurslid Evert Jan van Maren bijstellen. ‘We richten ons op mensen met een licht verstandelijke beperking, maar altijd in combinatie met GGZ-behandeling en forensische zorg. Het werken op dit snijvlak maakt werken bij Trajectum zo interessant, juist ook voor mensen uit de GGZ.’ Van Maren vertelt van een jonge vrouw met een licht verstandelijke beperking. Ze kwam binnen, vastgebonden op een brancard, met een helm op om haar tegen zichzelf te beschermen. De combinatie van haar verstandelijke beperking en een psychiatrische stoornis zorgde voor ernstige psychische instabiliteit. Ze werd opgenomen op de meest intensieve afdeling die Trajectum rijk is. ‘Van Maren: ‘Nu staat ze op het punt om in de buurt van haar familie te gaan wonen. Vaak komen bij ons mensen die elders stuk liepen.
Lees meer >>
Tegen gedwongen hulp?
1 maart 2018
Slechts een fractie van de behandelingen in de psychische gezondheid zorg vindt plaats onder dwang. Dat we er toch zoveel aandacht aan besteden heeft uiteraard alles te maken met onze ethische, juridische en psychologische opvattingen over autonomie. In onze cultuur staat de zelfbeschikking van het individu centraal. Hier komt bij dat velen het gevoel hebben dat er teveel en te vaak gedwongen hulp plaatsvindt. En dat een groot deel daarvan is te vermijden. Het mag zo zijn dat gedwongen hulp, net als detentie, onvermijdelijk deel uitmaken van ons handelingsrepertoire ten aanzien van mensen met juridisch, moreel of gedragsmatig onaanvaard en of gevaarlijk gedrag. Maar het is natuurlijk geen natuurwet dat er alleen al in Europa tienduizenden mensen gedwongen zijn opgenomen in psychiatrische centra. En tot recent was de plaats die Nederland in de ranglijstjes innam ronduit beschamend. En laten we het schandaal van de gedwongen hulp in de jeugdzorg niet vergeten. De Kinderombudsman maakte recent duidelijk dat de rechten van jeugdigen en hun ouders geregeld geschonden worden.
Lees meer >>
Conversietherapie en gedwongen behandeling
22 februari 2018
Onlangs zag ik een klein berichtje in een medisch tijdschrift, zo’n hoekje met medisch nieuws waar iets geplaatst wordt om de pagina te vullen. Daarin stond dat in 2016 in de Verenigde Staten 60.000 mensen conversietherapie ondergingen. Ik schrok daarvan, maar besef dat het begrip conversietherapie enige uitleg nodig heeft. Wat waren het voor mensen die deze behandeling ondergingen? Het ging om individuele mensen met verschillende huidskleur, opleiding, inkomen, leeftijd, geloofsovertuiging of politieke mening, maar die gemeen hebben dat ze de heteroseksuele voorkeur van de gemiddelde samenleving niet delen. Sinds een jaar of 25 hebben ze zelf voorkeur voor de term LGTB, lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, transgenders en biseksuelen.
Lees meer >>
In de isoleercel, gefixeerd aan bed,
het gebeurde gewoon
15 februari 2018
Geen gedwongen behandelingen meer? ‘Zonder meer ja zeggen op deze stelling is me te gemakkelijk’, zegt Nico de Louw (71) die op voordracht van de cliëntenraad in de raad van toezicht van Arkin zit. In de jaren ‘70 werd hij met een psychose in adamskostuum van de straat geplukt en in de isoleercel gezet. Hij weet dat er af en toe een aanleiding is om iemand bijvoorbeeld gedwongen ‘apart te zetten’. Maar wat is ‘af en toe’? Hoe snel is dat, in welke omstandigheden, hoe vaak, hoe lang?
Lees meer >>
Dwangbehandeling is soms echt nodig
8 februari 2018
Op het eerste gezicht kun je deze stelling alleen maar onderschrijven. Niemand, patiënt of geen patiënt, zit te wachten op iets dat hem tegen zijn wil overkomt, en normaliter is geen arts erop uit zijn patiënt iets op te dringen dat hij niet wil. Maar toch gebeurt het en niet alleen in de psychiatrie. De (aloude) kernwaarden van de geneeskunde zijn ‘niet schaden’ en ‘wel doen’, en ‘autonomie’ en ‘rechtvaardigheid’. Ik noem de laatste twee apart, maar ze zijn goed onder te brengen in de eerste twee begrippen.
Lees meer >>
Behandeldwang maakt plaats
voor informatiedwang
1 februari 2018
“Gedwongen behandeling van welke patiënt dan ook is niet meer van deze tijd”. Zo, die staat. Voorwaar een prikkelend thema. Vooral dat ‘van welke patiënt dan ook’ maakt het spannend. Op het eerste gezicht een simpele weergave van de tijdgeest, maar na twee tellen doordenken heel wat tegenstrijdiger. Kan behandeling inderdaad áltijd vrijwillig zijn? De huidige Wet bijzondere opneming in psychiatrische ziekenhuizen (Bopz) stelt nu nog de kaders. Maar de tijd staat niet stil en dus hebben onze volksvertegenwoordigers zich de afgelopen jaren stevig vastgebeten in de materie. Er moest modernere wetgeving komen: voor verstandelijk gehandicapten, voor psychogeriatrische patiënten, voor de Ggz en voor de forensische psychiatrie. En deze nieuwe wetgeving gaat – heel eigentijds – uit van het principe ‘Geen dwang, tenzij’.
Lees meer >>
Opinie
Wat doet de DSM-5 met
de psychiater en de psychiatrie?
De DSM-5 is niet onschuldig. Het beïnvloedt de ontwikkeling van het vak van psychiater en dus van de psychiatrie als discipline. Ook in deze derde podcast botsen de standpunten van psychiater Floortje Scheepers en psychiater Ralph Kupka. ... Meer
Podcast 3. Wat betekent de DSM-5 voor de behandelaar?
Onze derde podcast "Wat betekent de DSM-5 voor de behandelaar" is te beluisteren op "Psychiater op de cast" op Spotify.In deze aflevering komen Floortje Scheepers en Ralph Kupka wederom met elkaar in botsing over hun standpunten, maar ze zijn het erover eens dat het lijden van patiënten en de bijbehorende processen centraal moeten staan. ... Meer
Podcast 2. Wat betekent de DSM-5 voor de patiënt?
Onze tweede aflevering, "Wat betekent de DSM-5 voor de patiënt?", is nu beschikbaar op op Spotify: "Psychiater op de cast".In deze boeiende aflevering onderzoeken Floortje Scheepers, Ralph Kupka en Tessa van den Ende, onder leiding van Wouter Van Ewijk, de impact van de DSM-5 op de patiëntenzorg. ... Meer
