De Krab

Ben je wel eens onzeker als leider?
Voel je je wel eens kwetsbaar? Heb je het gevoel dat iedereen opmerkingen plaatst en je je onzeker voelt? Je bent zeker niet de enige.
Ik sprak deze week diverse leidinggevenden. Ze hadden aan het begin van het jaar een nieuwe stap gemaakt. Maar o, o, wat was men onzeker. Was dit wel de juiste stap? want dan moest het toch goed voelen? Waar bleef het ‘Hoera’, ‘Grote Geluk’-gevoel?

Waar blijft toch dat goede gevoel?
De mythe van onze moderne tijd is; ‘je moet je altijd goed voelen’. Op sociale media staan alleen de succesverhalen. Geen twijfels, angsten of gevoelens waar we niet zo trots op zijn. Die houden we verborgen.
Nou ga ik je niet vertellen dat je pijn en verdriet leuk moet vinden of trots moet zijn op je boosheid en angst; ik zou niet graag zonder zitten.

De functie van angst
De natuur schept geen overbodige zaken; rotgevoelens horen daar ook bij. Alles heeft altijd zijn functie in een bepaalde tijd. Een stekel aan een plant betekent ‘laat me met rust’. Als jong dier leer je dat door je letterlijk te prikken. Die pijn heeft dus een signaalfunctie. Hé, hier valt wat te leren en te ontdekken. Niet weer doen!
Angst voor iets dat groter is dan jijzelf of angst voor het duister waarin je niet kunt zien wat er zich verbergt is heel behulpzaam om gevaar te vermijden. Toch handig! Maar wel in die specifieke situatie. Het gaat mis als die angst de overhand krijgt. Als je continu dat nare gevoel hebt en het je dagelijks leven verpest. Dan is het een ongezond patroon geworden. Dat voel je in je lijf en hoofd als voortdurende stress. Je gaat soms zaken uitstellen of vermijden. Je kunt leren daar weer grip op te krijgen…

Dapper groeien als een krab
Waarom voel je je soms onzeker bij nieuwe besluiten? Het groeiproces van de krab geeft een mooie metafoor:
Een krab heeft bij geboorte een exoskelet: een uitwendig skelet. Hij groeit tot zijn schild hem niet meer past. Dan voelt hij zich niet prettig. Zijn ‘behuizing’ is te krap geworden en er groeit een nieuwe huid onder. Daarna moet hij zijn oude skelet afgooien en is hij letterlijk naakt, dus kwetsbaar. Zijn nieuwe huid moet nog groeien en uitharden. Daarom zoekt de krab in die overgangsfase beschutting op waar hij dit uithardproces rustig afwacht. Soms glipt hij er even uit voor wat makkelijk voedsel, maar als dat er niet is, lijdt hij honger. De krab heeft de moed het oude, beklemmende schild dat hem eerst zo trouw beschermd en geholpen heeft, weg te gooien om groter te worden.

Loslaten is eng maar noodzakelijk
Ik zie bij sommige leidinggevenden dat ze letterlijk hun skelet van overtuigingen creëren en soms wordt dit een belemmerend patroon in hun baan of privé. Ze zijn zaken ontgroeid en voelen zich niet prettig meer. Ik hoor woorden als: vastgelopen, vastgeroest, beklemming. Als je je als mens niet prettig voelt neem je medicijnen, een glas wijn (of meerdere) of zoek je afleiding in nog meer werk of hobby’s om dat rotgevoel te compenseren. Maar ja, op deze manier blijf je klem zitten in dat te krappe schild. Het schild dat ooit zekerheid bood, past niet meer. En omdat je natuurlijk doorgroeit, raak je steeds meer beklemd.
Jouw groeisignaal
Dat beklemmende gevoel is juist jouw groeisignaal. Wees er dankbaar voor. Je kunt een volgende stap maken door dat oude skelet van denken en werken af te werpen. Dat zorgt even voor een kwetsbaar en naakt gevoel, want je nog tere huid kan beschadigd raken, of nog erger, jijzelf als wezen.

Opkrabbelen
Toch heb je al een nieuwe huid gevormd die flexibel ruimte biedt voor jouw nieuwe groei. Op dat nieuwe schild kun je spoedig weer vertrouwen, maar dan moet je wel even de krab imiteren en de tijd nemen en beschutting zoeken. Accepteren dat je tijdelijk ‘naakt’ bent. Je weet nog niet precies waar je eindigt en hoe je er straks uitziet. Want zo heb je jezelf nooit gekend. Je bent kwetsbaar voor opmerkingen van collega’s, je baas, je partner. Misschien moet je tijdelijk honger lijden om steviger te worden en je niet voeden op de gewone plekken. Even niet omgaan met mensen die je altijd zag, niet dezelfde dingen doen. Totdat jouw proces klaar is en je met je nieuwe schild, dat je nu past als een tweede huid, weer de wereld intrekt. Men zal je herkennen in je nieuwe vorm, steviger en groter en goed zoals je bent!
Totdat je merkt dat je schild weer klemt, en….
En zo groei je je hele leven door, bouw je steeds een nieuw schild, passend bij jouw grootte, jouw potentie en jouw positie.
Hoe groot durf jij te groeien?

• Tweet