Gastvrije jeugdzorg

Wat gun jij een jeugdige binnen de jeugdzorg? Een jeugdzorgbestuurder nam afscheid en stelde deze vraag tijdens de receptie. We kregen een minuut nadenktijd.

Ik dacht meteen: iemand die dichtbij een kind of jongere staat. Die vertrouwd voelt. Oprecht nieuwsgierig is. Waar je je bij thuis voelt. 

Naar onze antwoorden vroeg de bestuurder niet. Wel liet ze aansluitend de bestuursvoorzitter van een Nederlandse keten van vergader- en congreslocaties, Luc van Bussel, vertellen over hospitality. ‘Als ik aan studenten Hospitality Management vraag wat dat is, heeft niemand een eenduidig antwoord’, verbaasde hij zich. ‘Allemaal hebben ze dus voor een opleiding gekozen, waarvan ze eigenlijk niet weten wat het precies inhoudt. En dat moet anders.’

Envelop met confetti
Wil je dat werknemers je klanten een onthaal bieden dat aanvoelt als een warm bad? Dan moet je zorgen dat ze zelf ervaren hoe prettig dat is, stelde hij. Dus krijgt een nieuwe werknemer zijn contract opgestuurd in een envelop vol confetti. Wordt de beginnende collega verrast met een bos bloemen op de eerste werkdag. Laten collega’s hem niet zwemmen, maar blijven de eerste tijd in de buurt om vragen te beantwoorden. Met het idee dat als je iets positiefs ontvangt, je ook iets positiefs wilt terugdoen.
Van Bussel noemde daarbij de sfeer in een organisatie als het water in een aquarium. Water is doorzichtig en daarom minder prominent in beeld dan alles wat zich ín het water bevindt. Maar de temperatuur is, net als de sfeer, bepalend voor bezoekers en werknemers. Samen zorgen de vissen dat het water warm wordt. En blijft.

Geluk
Hoe je zorgt voor zo’n warme sfeer beschrijft Van Bussel in zijn boek Gastgevers in Geluk. Ik sla wel aan op die titel. Stel dat de jeugdhulp en jeugdzorg zichzelf ziet als gastgever van geluk? Wat zou je dan als hulpverlener, bestuurder, beleidsmaker of gemeente anders of meer doen? Hoe zorg je voor een gastvrij onthaal voor ouders en kinderen met problemen? Wat betekent gastvrijheid en ‘er zijn voor je cliënt’ eigenlijk?

Slingers
De slingers ophangen bij gesprekken over aanbestedingen is misschien wat veel gevraagd, maar wellicht kunnen gemeenten de inbreng van jeugdhulporganisaties niet slechts ‘meenemen’ in het budget, maar inhoudelijk beoordelen in hoeverre gemeentelijke keuzes bijdragen aan het werkgeluk van professionals. Voordat professionals opvoedhulp starten, kunnen ze ouders en hun kinderen eerst vragen: ‘Waarvan word jij gelukkig? En je kind?’. En vervolgens kijken naar hoe ze daar gezamenlijk binnen de hulpverlening aan kunnen werken. In het bieden van bonussen om werknemers binnen te halen, geloof ik niet zo, wel in bestuurders die hun oor te luister leggen om te horen waarin de passie van hun personeel ligt. En bestuurders die zoeken of die passie een plek kan blijven krijgen binnen het werk.

Je personeel bieden wat je wilt dat zij je klanten geven. Ik vind het een mooie boodschap die de scheidend jeugdzorgbestuurder ons wilde meegeven.

Ik zou zeggen: be my guest en neem even een minuutje om daarover na te denken. 

• Tweet