Burgerlijke invloed

Een tijdje terug was de Gemeente Amsterdam mijn straat aan het renoveren. Op het moment zelf natuurlijk vervelend als je hele huis trilt van de vrachtwagens, maar je krijgt er een mooie straat (hoop je) voor terug. Als Amsterdammer ben je gespitst op ruimte om je fiets te parkeren. Voor de renovatie waren er welgeteld twintig fietsenrekken voor een halve straat dus alle fietsen stonden op de stoep. Als geïnteresseerde burger ging ik daarom in het bestemmingsplan neuzen. Tot mijn genoegen zag ik een significante stijging in het aantal fietsenrekken en de hoeveelheid stoepruimte. Dat zou dus wel goed komen.
Mijn oog viel vervolgens op de getekende symbolen voor de bomen: één symbool voor bomen die geplant moeten worden en één voor bomen die er al staan. Een groene stad vind ik belangrijk. Bomen zijn luchtzuiverend, verhogen de biodiversiteit, creëren schaduw en koelte in de zomer en zorgen er daarnaast voor dat je buren niet onbeschaamd naar binnen kunnen gluren. Ik zag dat de Gemeente Amsterdam in de veronderstelling was dat er een boom voor mijn deur stond. Dat is gek, dacht ik, die plataan hadden ze namelijk net tot mijn verdriet omgekapt. Hij was waarschijnlijk ziek, de arme boom.

Op zoek naar verduidelijking, mailde ik de Gemeente Amsterdam. Tot mijn verbazing kreeg ik meteen reactie. Ze gingen uitzoeken hoe het met de betreffende boom zat. Een aantal dagen later kreeg ik te horen dat ze niet wisten waarom de boom was gekapt, maar dat ze zouden zorgen dat er een nieuwe boom zou worden geplant als de verbouwing klaar was. Zo, dacht ik, dat heb ik als individuele burger toch mooi voor elkaar gekregen, wie zegt dat je in je eentje geen invloed kan uitoefenen.

Een aantal maanden later was de renovatie klaar en op een ochtend hoorde ik het geluid van mensen die rommelden en kletterden met straatstenen.
Verheugd keek ik uit het raam, “Wordt de boom dan eindelijk geplant?” Ik zag dat er inderdaad iets werd “geplant”, maar een boom was het niet. Het was een prullenbak.

Ik klopte weer aan bij de gemeente. Ze hadden me toch een boom beloofd en die had ik toch echt heel graag, veel liever dan een prullenbak. Hadden ze dan de prullenbak voor een metalen boom gezien? Het bleek een “foutje” te zijn en ze zouden het herstellen.

De volgende week keek ik uit op mijn nieuwe mini plataan.
Soms zakt me de moed in de schoenen als ik nadenk over hoe weinig invloed je als individu kan hebben op zoiets groots als bijvoorbeeld het milieu, maar nu weet ik: alle beetjes helpen.   

• Tweet