Robert Derksen, directeur GGz Breburg
‘Onze verpleegkundigen beseffen vaak niet hoe speciaal ze zijn’
Discura publiceert drie interviews met professionals uit de zorg die een achtergrond hebben als verpleegkundige. Het thema van dit drieluik is: carrière in de zorg. Wat drijft hen, hoe belangrijk is hun zorgervaring nu nog in hun huidige werk? Robert Derksen is de derde in de rij. Hij startte als verpleegkundige, nu is hij directeur bij GGz Breburg.Waar ben je opgegroeid?
Ik ben opgegroeid in Oss, studeerde in Maastricht en Nijmegen en heb lange tijd in Brabant gewoond.
Welke normen en waarden heb je van huis uit meegekregen?
Mijn vader was bakker en stond voor dag en dauw op, mijn moeder werkte in de winkel, ’s avonds deden ze de administratie. Als kinderen hielpen we mee. Bij ons heerste de gedachte dat hard werken je ergens kan brengen. Mijn ouders stimuleerden me om me te ontwikkelen. Ik ben opgegroeid in een harmonieus nest, daar ben ik dankbaar voor. Bij een kleine onderneming zijn de keuzes vaak simpel: er staat een klant in de winkel en die moet geholpen worden. Dat helpt me in mijn huidige werk, ook de GGZ is geholpen bij zaken simpel maken.
Hoe kijk je terug op je schoolperiode?
Van elke schoolperiode heb ik enorm veel genoten. Een opleiding geeft je nieuw perspectief. Het is nog steeds een intrinsieke motivatie: me persoonlijk ontwikkelen, maar ook randvoorwaarden scheppen voor medewerkers zodat ze zich kunnen ontplooien.
Hoe verliep jouw studie?
Ik begon in de mavo/havo-brugklas. Ik had het toen best lastig, moest Nederlands en Engels bijspijkeren. Vanaf de opleiding verpleegkunde HBO-V ging het vanzelf. Toen kon ik meer zélf bepalen hoe ik wilde leren. Verpleegkunde vind ik nog steeds een fantastisch vak. Daarna ben ik aan de universiteit in Maastricht bedrijfskunde/gezondheidswetenschappen gaan studeren. Nu probeer ik als directeur een bijdrage te leveren aan goede zorg.
Hoe verliep je carrière na je studie?
Toen ik als jongetje een keer in een ziekenhuis liep, dacht ik: gaaf, hier zou ik wel directeur willen zijn. Na mijn opleiding HBO-V werkte ik een jaar als verpleegkundige in het Jeroen Bosch Ziekenhuis. Na mijn opleiding bedrijfskunde heb ik als consultant veel zorgorganisaties van binnen gezien. Daar heb ik veel van geleerd. Na dit advieswerk wilde ik aan de andere kant van de tafel zitten. Via de ouderenzorg ben ik nu directeur bij GGz Breburg. Dus die wens van dat jongetje is uitgekomen, het was voor mij de stip aan de horizon.
Welke karaktertrekken hebben jou het meest opgeleverd?
De klant in de bakkerswinkel moest worden geholpen. Snel en simpel. Ik ben nog steeds iemand van ‘eenvoud’ en ‘no-nonsense’. Het lukt me vaak complexe zaken eenvoudig te maken. Ik heb ruimte nodig om plezierig te kunnen werken. Die ruimte geef ik ook aan mijn medewerkers. Ik geef niet snel op, ben optimistisch en hopelijk vernieuwend. Als ik de stip aan de horizon zie, laat ik mijn zicht niet belemmeren door beren op de weg.
Welke mensen zijn jouw voorbeeld?
Ik heb met bestuurders gewerkt die me inspireerden. De een gaf me inzicht in de kwaliteit van zorg, de ander leerde me zaken simpeler aan te pakken en een derde liet me elke keer weer een ander perspectief zien. Als mens én directeur werd ik daar wijzer van. Mijn huidige directeurswerk bij Breburg doe ik als duo. Dan denk ik: wow, wat leer ik weer veel. Samen kom je verder.
Wat had je niet verwacht en is je toch gelukt?
Ik denk toch dat het die jongenswens was om directeur van een ziekenhuis te worden. Bijzonder dat dit gelukt is.
Welke belangrijke keuzes heb jij gemaakt?
Ik merkte al snel dat GGz Breburg bij me past. De organisatie heeft een innovatief karakter, ik kan hier mijn ei kwijt. De GGZ is een mooie wereld. We helpen kwetsbare mensen waar de maatschappij vaak geen oog voor heeft, terwijl het prachtige mensen zijn. Ieder mens wil iets maken van zijn leven, soms is daar even hulp bij nodig. Die hulp mogen wíj geven. De GGZ is ook een uitdagende wereld, we moeten nu duurzame keuzes maken om de ‘GGZ van morgen’ vorm te geven.
Wat zeggen mensen die jou kennen over hoe je in het leven staat?
Ik denk dat ze zeggen dat ik plezier uitstraal, een doorzetter ben en een prettig persoon om mee samen te werken.
Wat is je visie op de krapte op de arbeidsmarkt in de GGZ-zorg?
De krapte op de arbeidsmarkt in de GGZ is een groot en breed probleem, ik maak het graag wat kleiner. Ik denk dat er twee zaken belangrijk zijn. Ten eerste moeten we onze professionals hun vak teruggeven. Ze worden nu te veel belast met administratieve rompslomp. Als professional moet je doen waar je voor geleerd hebt, waar je goed in bent. We moeten zinloze regels afschaffen, kennis vergroten en zoeken naar inhoudelijke vernieuwing. Zo loopt Breburg voorop met breburgberaad, doorbraaksessies, etc. waarbij teams elkaar op de hoogte brengen van nieuwe ontwikkelingen. Dit zijn nuttige en inspirerende middagen. Kortom elke euro moet zoveel mogelijk naar de directe zorg gaan. Ik heb nu medewerkers in dienst die alleen maar administratie doen omdat de buitenwereld dat van ons vraagt. Doodzonde. Ik schuif die euro’s graag door naar de zorg zelf.
Ten tweede moet de zorgvraag afnemen, anders keert de wal het schip. Met alleen meer medewerkers werven komen we er niet. We moeten ons afvragen of specialistische zorg altijd nodig is. Of in samenwerking met huisarts, familie en andere hulpinstanties andere oplossingen misschien beter zijn. Cliënten te veel ‘omarmen’ met specialistische zorg is niet goed. Ze moeten de kans krijgen zelf een rol te vervullen in het oplossen van hun vragen en problemen.
Wat wil je de jongste generatie zorgmedewerkers meegeven?
Ik ga regelmatig mee met zorgverleners en dan denk ik: wow, wat een fantastische verpleegkundigen en behandelaars hebben we toch. Ze hebben vaak zelf niet in de gaten hoe speciaal ze zijn. Het blijft bijzonder dat je zo dicht bij mensen mag komen, op een moment dat ze op hun kwetsbaarst zijn. Dat gaat verder dan je salaris, dat gaat over zingeving.’
Dit interview is op verzoek van Van Der Hoef & Partners / D!scura uitgewerkt door Ben Tekstschrijver, tekstschrijver gespecialiseerd in de zorg.
Stuur deze pagina door >>
Opinie
Wat doet de DSM-5 met
de psychiater en de psychiatrie?
De DSM-5 is niet onschuldig. Het beïnvloedt de ontwikkeling van het vak van psychiater en dus van de psychiatrie als discipline. Ook in deze derde podcast botsen de standpunten van psychiater Floortje Scheepers en psychiater Ralph Kupka. ... Meer
Podcast 3. Wat betekent de DSM-5 voor de behandelaar?
Onze derde podcast "Wat betekent de DSM-5 voor de behandelaar" is te beluisteren op "Psychiater op de cast" op Spotify.In deze aflevering komen Floortje Scheepers en Ralph Kupka wederom met elkaar in botsing over hun standpunten, maar ze zijn het erover eens dat het lijden van patiënten en de bijbehorende processen centraal moeten staan. ... Meer
Podcast 2. Wat betekent de DSM-5 voor de patiënt?
Onze tweede aflevering, "Wat betekent de DSM-5 voor de patiënt?", is nu beschikbaar op op Spotify: "Psychiater op de cast".In deze boeiende aflevering onderzoeken Floortje Scheepers, Ralph Kupka en Tessa van den Ende, onder leiding van Wouter Van Ewijk, de impact van de DSM-5 op de patiëntenzorg. ... Meer
Let op: de Anti-spam code is slechts 15 minuten geldig.
Tip: als u een reactie met veel woorden heeft, typ deze dan eerst in Word en plak hem vervolgens in het Reactieveld hieronder.